خاطرات شیرین 23 ماهگی آرتین جونم

سلام

وقتی بچه بودم هیچ چیز نمیدونستم

تنها غمی که داشتم برگشتن از شهر بازی

یا روستامون رحیم آباد بود و

بود فکرشم نمیکردم وقتی بزرگ بشم

دیگه نمیتونم مثل کودکیم جوری گریه کنم

تا بغضم خالی بشه و حال دلم خوب شه.

کاش میشد هیچوقت بزرگ نمیشدم

دنیای بچه ها شاد و بی کینه و نیرنگه.

وقت گذاشتن برای بچه ها

لطف به اونا نیست بلکه لطف به خودمونه

چون تو این دنیای پر از غم وارد دنیای

شاد و پر مهر و شیطنت کودکانه میشیم

و لحظاتی خوش رو خواهیم داشت و امیدوارم

مثل بععضی از خود خواه ها نشم و

نه تنها دنیای زیبای آرتین جونم بلکه دنیای

هیچ بچه ای رو خراب نکنم قلب سیاه هیچ

زیبایی رو نمیتونه ببینه. با آرزوی دنیای شاد

کودکانه برای تمامی عزیزانمون.

برین ادامه مطلب فقط ماشاالله فراموش نشه.

یکشنبه، ۲۷ دی ۱۳۹۴

اولین عکس 23 ماهگی آرتین جونم

که توسط مامانش برام فرستاده

دوشنبه، ۲۸ دی ۱۳۹۴

اینجا داره کشمش میخوره و خیلی دوس داره

اینجا هم فهمید دارم عکس میگیرم

گفت عسک و اومد پیشم که بازم

عکس بگیرم اینم دو تا عکس خوشمل

و ادامه شیطونی های آرتین جونم

اینم یه عادت بد جدید که اسباب بازی هاشو

پرت میکنه بخوره به مامانم (مادربزرگش)

به زبان آرتین جونم : بِل بِل (بل بانو)

منم بچه بودم وقتی عصبانی میشدم

اسباب بازی هامو پرت میکردم ولی آرتین جونم

برای بازی و سرگرمی اینکار رو میکنه و تمامی

کار های بدشو یه بازی میدونه.

که البته من تنها کسیم که دیگه گاز

نمیگیره و کمتر میزنه و اگه بزنه یواش میزنه و

بیشتر حرف منو گوش میکنه.

عاشق پیراشکیه ولی نمیتونه

بجوه و آسیاب کنه چون سفته و وقتی از

خوردنش خسته میشه تکه ای که

بهش دادیمو همشو یه جا میکنه

تو دهنش و میجوه و بعد یه مدت

درش میاره و دیگه نمیخوره.

فرداش هم بازم شروع شیطونی هاش

و برای سرگرم کردنش مامانم بهش

کش های بافتنی رو داد تا بازی کنه

که مدت طولانی باهاشون بازی کرد و

کل خونه رو پر کش کرد

آرتین جونم در حال تماشای تلویزیون

البته زیاد اهل تلویزیون نیست و

بیشتر کلیپ های موبایل رو نگاه میکنه

عکس و فیلم خودش رو خیلی دوست داره

و از دیدنشون خسته نمیشه.

تا پست بعدی خدانگهدار